4.56.12si quando promiscui honores, communicata res
publica esset, tum se animaduersuros ne qua superbia
magistratuum inrita senatus consulta essent:
4.56.13interim patricii
soluti legum magistratuumque uiu<erent> uerecundia, per
se quoque tribuni[ciam potestatem] agerent.
ch. 57
4.57.1
haec contentio minime idoneo tempore, cum tantum belli
in manibus esset,
4.57.2occupauerat cogitationes hominum, donec
ubi diu alternis Iulius Corneliusque cum ad id bellum ipsi
satis idonei duces essent, non esse aequum mandatum sibi
a populo eripi honorem disseruere,
4.57.3tum Ahala Seruilius,
tribunus militum, tacuisse se tam diu ait, non quia incertus
sententiae fuerit—quem enim bonum ciuem secernere sua a
publicis consilia?—, sed quia maluerit collegas sua sponte
cedere auctoritati senatus quam tribuniciam potestatem
aduersus se implorari paterentur.
4.57.4tum quoque si res sineret,
libenter se daturum tempus iis fuisse ad receptum nimis pertinacis
sententiae; sed cum belli necessitates non exspectent
humana consilia, potiorem sibi collegarum gratia rem
publicam fore,
4.57.5et si maneat in sententia senatus, dictatorem
nocte proxima dicturum; ac si quis intercedat senatus consulto,
auctoritate se fore contentum.
4.57.6quo facto cum haud
immeritam laudem gratiamque apud omnes tulisset, dictatore
P. Cornelio dicto ipse ab eo magister equitum creatus
exemplo fuit collegas eumque intuentibus, quam gratia atque
honos opportuniora interdum non cupientibus essent.
4.57.7bellum
haud memorabile fuit. uno atque eo facili proelio caesi
ad Antium hostes; uictor exercitus depopulatus Uolscum
agrum. castellum ad lacum Fucinum ui expugnatum, atque
in eo tria milia hominum capta, ceteris Uolscis intra moenia
compulsis nec defendentibus agros.
