4.5.6si haec impediet aliquis, ferte sermonibus
et multiplicate fama bella; nemo est nomen daturus,
nemo arma capturus, nemo dimicaturus pro superbis
dominis, cum quibus nec in re publica honorum nec in
priuata conubii societas est.'
ch. 6
4.6.1
cum in contionem et consules processissent et res a perpetuis
orationibus in altercationem uertisset, interroganti tribuno
cur plebeium consulem fieri non oporteret,
4.6.2ut fortasse
uere, sic parum utiliter <alter> in praesens certamen respondit,
quod nemo plebeius auspicia haberet, ideoque decemuiros
conubium diremisse ne incerta prole auspicia turbarentur.
4.6.3plebes ad id maxime indignatione exarsit, quod auspicari,
tamquam inuisi dis immortalibus, negarentur posse; nec
ante finis contentionum fuit, cum et tribunum acerrimum
auctorem plebes nacta esset et ipsa cum eo pertinacia certaret,
quam uicti tandem patres ut de conubio ferretur concessere,
4.6.4ita maxime rati contentionem de plebeiis consulibus
tribunos aut totam deposituros aut post bellum dilaturos
esse, contentamque interim conubio plebem paratam dilectui
fore.
4.6.5cum Canuleius uictoria de patribus et plebis fauore ingens
esset, accensi alii tribuni ad certamen pro rogatione sua
summa ui pugnant et crescente in dies fama belli dilectum
impediunt.
4.6.6consules, cum per senatum intercedentibus
tribunis nihil agi posset, concilia principum domi habebant.
apparebat aut hostibus aut ciuibus de uictoria concedendum
esse.
4.6.7soli ex consularibus Ualerius atque Horatius non
intererant consiliis. C. Claudi sententia consules armabat in
tribunos, Quinctiorum Cincinnatique et Capitolini sententiae
abhorrebant a caede uiolandisque quos foedere icto cum
plebe sacrosanctos accepissent.
