ch. 60
4.60.1
nihil acceptum unquam a plebe tanto gaudio traditur.
concursum itaque ad curiam esse prensatasque exeuntium
manus et patres uere appellatos, effectum esse fatentibus
ut nemo pro tam munifica patria, donec quicquam uirium
superesset, corpori aut sanguini suo parceret.
4.60.2cum commoditas
iuuaret rem familiarem saltem adquiescere eo
tempore quo corpus addictum atque operatum rei publicae
esset, tum quod ultro sibi oblatum esset, non a tribunis
plebis unquam agitatum, non suis sermonibus efflagitatum,
id efficiebat multiplex gaudium cumulatioremque gratiam
rei.
4.60.3tribuni plebis, communis ordinum laetitiae concordiaeque
soli expertes, negare, tam id laetum patribus nec
prosperum <ciuibus> uniuersis fore quam ipsi crederent;
consilium specie prima melius fuisse quam usu appariturum.
4.60.4unde enim eam pecuniam confici posse nisi tributo populo
indicto? ex alieno igitur aliis largitos; neque id etiamsi
ceteri ferant passuros eos, quibus iam emerita stipendia
essent, meliore condicione alios militare quam ipsi militassent,
et eosdem in sua stipendia impensas fecisse et in
aliorum facere.
4.60.5his uocibus mouerunt partem plebis;
postremo, indicto iam tributo, edixerunt etiam tribuni auxilio
se futuros si quis in militare stipendium tributum non contulisset.
4.60.6patres bene coeptam rem perseueranter tueri;
conferre ipsi primi; et quia nondum argentum signatum
erat, aes graue plaustris quidam ad aerarium conuehentes
speciosam etiam conlationem faciebant.
4.60.7cum senatus
summa fide ex censu contulisset, primores plebis, nobilium
amici, ex composito conferre incipiunt.
4.60.8quos cum et a patribus
conlaudari et a militari aetate tamquam bonos ciues
conspici uolgus hominum uidit, repente, spreto tribunicio
auxilio, certamen conferendi est ortum.
4.60.9et lege perlata de
indicendo Ueientibus bello, exercitum magna ex parte uoluntarium
noui tribuni militum consulari potestate Ueios duxere.
