5.17.7Ueios communi animo consilioque omnes Etruriae populi
ex obsidione eriperent, responsum est antea se id Ueientibus
negasse quia unde consilium non petissent super
tanta re auxilium petere non deberent;
5.17.8nunc iam pro se
fortunam suam illis negare. maxima iam in parte Etruriae
gentem inuisitatam, nouos accolas [Gallos] esse, cum quibus
nec pax satis fida nec bellum pro certo sit.
5.17.9sanguini
tamen nominique et praesentibus periculis consanguineorum
id dari ut si qui iuuentutis suae uoluntate ad id bellum eant
non impediant.
5.17.10eum magnum aduenisse hostium numerum
fama Romae erat, eoque mitescere discordiae intestinae
metu communi, ut fit, coeptae.
ch. 18
5.18.1
haud inuitis patribus P. Licinium Caluum praerogatiua
tribunum militum non petentem creant, moderationis expertae
in priore magistratu uirum, ceterum iam tum exactae
aetatis;
5.18.2omnesque deinceps ex collegio eiusdem anni refici
apparebat, L. Titinium P. Maenium Cn. Genucium L.
Atilium. qui priusquam renuntiarentur iure uocatis tribubus,
permissu interregis P. Licinius Caluus ita uerba fecit:
5.18.3'omen concordiae, Quirites, rei maxime in hoc tempus utili,
memoria nostri magistratus uos his comitiis petere in insequentem
annum uideo.
5.18.4sed collegas eosdem reficitis, etiam
usu meliores factos: me iam non eundem sed umbram
nomenque P. Licini relictum uidetis. uires corporis adfectae,
sensus oculorum atque aurium hebetes, memoria
labat, uigor animi obtunsus.
5.18.5en uobis' inquit, 'iuuenem',
filium tenens, 'effigiem atque imaginem eius quem uos antea
tribunum militum ex plebe primum fecistis. hunc ego
institutum disciplina mea uicarium pro me rei publicae do
dicoque, uosque quaeso, Quirites, delatum mihi ultro
honorem huic petenti meisque pro eo adiectis precibus
mandetis.'
