5.17.10eum magnum aduenisse hostium numerum
fama Romae erat, eoque mitescere discordiae intestinae
metu communi, ut fit, coeptae.
ch. 18
5.18.1
haud inuitis patribus P. Licinium Caluum praerogatiua
tribunum militum non petentem creant, moderationis expertae
in priore magistratu uirum, ceterum iam tum exactae
aetatis;
5.18.2omnesque deinceps ex collegio eiusdem anni refici
apparebat, L. Titinium P. Maenium Cn. Genucium L.
Atilium. qui priusquam renuntiarentur iure uocatis tribubus,
permissu interregis P. Licinius Caluus ita uerba fecit:
5.18.3'omen concordiae, Quirites, rei maxime in hoc tempus utili,
memoria nostri magistratus uos his comitiis petere in insequentem
annum uideo.
5.18.4sed collegas eosdem reficitis, etiam
usu meliores factos: me iam non eundem sed umbram
nomenque P. Licini relictum uidetis. uires corporis adfectae,
sensus oculorum atque aurium hebetes, memoria
labat, uigor animi obtunsus.
5.18.5en uobis' inquit, 'iuuenem',
filium tenens, 'effigiem atque imaginem eius quem uos antea
tribunum militum ex plebe primum fecistis. hunc ego
institutum disciplina mea uicarium pro me rei publicae do
dicoque, uosque quaeso, Quirites, delatum mihi ultro
honorem huic petenti meisque pro eo adiectis precibus
mandetis.'
5.18.6datum id petenti patri filiusque eius P. Licinius
tribunus militum consulari potestate cum iis quos supra
scripsimus declaratus.
5.18.7Titinius Genuciusque tribuni militum profecti aduersus
Faliscos Capenatesque, dum bellum maiore animo gerunt
quam consilio, praecipitauere se in insidias. Genucius
