5.29.8id aegre passi patres; Camillus palam sceleris
plebem arguere quae iam in suos uersa non intellegeret
se prauo iudicio de tribunis intercessionem sustulisse,
intercessione sublata tribuniciam potestatem euertisse;
5.29.9nam
quod illi sperarent effrenatam licentiam eius magistratus
patres laturos, falli eos. si tribunicia uis tribunicio auxilio
repelli nequeat, aliud telum patres inuenturos esse;
5.29.10consulesque
increpabat quod fide publica decipi tribunos eos
taciti tulissent qui senatus auctoritatem secuti essent.
haec propalam contionabundus in dies magis augebat
iras hominum:
ch. 30
5.30.1
senatum uero incitare aduersus legem haud
desistebat: ne aliter descenderent in forum, cum dies ferendae
legis uenisset, quam ut qui meminissent sibi pro aris
focisque et deum templis ac solo in quo nati essent dimicandum
fore.
5.30.2nam quod ad se priuatim attineat, si suae
gloriae sibi inter dimicationem patriae meminisse sit fas,
sibi amplum quoque esse urbem ab se captam frequentari,
cottidie se frui monumento gloriae suae et ante oculos habere
urbem latam in triumpho suo, insistere omnes uestigiis laudum
suarum;
5.30.3sed nefas ducere desertam ac relictam ab dis
immortalibus incoli urbem, et in captiuo solo habitare
populum Romanum et uictrice patria uictam mutari.
5.30.4his adhortationibus principes concitati [patres] senes
iuuenesque cum ferretur lex agmine facto in forum uenerunt,
dissipatique per tribus, suos quisque tribules prensantes,
5.30.5orare cum lacrimis coepere ne eam patriam pro qua
fortissime felicissimeque ipsi ac patres eorum dimicassent
desererent, Capitolium, aedem Uestae, cetera circa templa
deorum ostentantes;