5.35.5de auxilio nihil impetratum;
legati tres M. Fabi Ambusti filii missi, qui senatus
populique Romani nomine agerent cum Gallis ne a quibus
nullam iniuriam accepissent socios populi Romani atque
amicos oppugnarent.
5.35.6Romanis eos bello quoque si res
cogat tuendos esse; sed melius uisum bellum ipsum amoueri
si posset, et Gallos nouam gentem pace potius cognosci
quam armis.
ch. 36
5.36.1
mitis legatio, ni praeferoces legatos Gallisque magis quam
Romanis similes habuisset. quibus postquam mandata ediderunt
in concilio [Gallorum] datur responsum,
5.36.2etsi nouum
nomen audiant Romanorum, tamen credere uiros fortes esse
quorum auxilium a Clusinis in re trepida sit imploratum;
5.36.3et
quoniam legatione aduersus se maluerint quam armis tueri
socios, ne se quidem pacem quam illi adferant aspernari, si
Gallis egentibus agro, quem latius possideant quam colant
Clusini, partem finium concedant; aliter pacem impetrari
non posse.
5.36.4et responsum coram Romanis accipere uelle et
si negetur ager, coram iisdem Romanis dimicaturos, ut nuntiare
domum possent quantum Galli uirtute ceteros mortales
praestarent.
5.36.5quodnam id ius esset agrum a possessoribus
petere aut minari arma Romanis quaerentibus et quid in
Etruria rei Gallis esset, cum illi se in armis ius ferre et
omnia fortium uirorum esse ferociter dicerent, accensis
utrimque animis ad arma discurritur et proelium conseritur.
5.36.6ibi iam urgentibus Romanam urbem fatis legati contra ius
gentium arma capiunt. nec id clam esse potuit cum ante
signa Etruscorum tres nobilissimi fortissimique Romanae
iuuentutis pugnarent; tantum eminebat peregrina uirtus.
