5.38.7nec ulla caedes
pugnantium fuit; terga caesa suomet ipsorum certamine in
turba impedientium fugam.
5.38.8circa ripam Tiberis quo armis
abiectis totum sinistrum cornu defugit, magna strages facta
est, multosque imperitos nandi aut inualidos, graues loricis
aliisque tegminibus, hausere gurgites;
5.38.9maxima tamen pars
incolumis Ueios perfugit, unde non modo praesidii quicquam
sed ne nuntius quidem cladis Romam est missus.
5.38.10ab dextro cornu quod procul a flumine et magis sub monte
steterat, Romam omnes petiere et ne clausis quidem portis
urbis in arcem confugerunt.
ch. 39
5.39.1
Gallos quoque uelut obstupefactos miraculum uictoriae
tam repentinae tenuit, et ipsi pauore defixi primum steterunt,
uelut ignari quid accidisset; deinde insidias uereri; postremo
caesorum spolia legere armorumque cumulos, ut mos eis est,
coaceruare;
5.39.2tum demum postquam nihil usquam hostile
cernebatur uiam ingressi, haud multo ante solis occasum ad
urbem Romam perueniunt. ubi cum praegressi equites non
portas clausas, non stationem pro portis excubare, non armatos
esse in muris rettulissent, aliud priori simile miraculum
eos sustinuit;
5.39.3noctemque ueriti et ignotae situm urbis,
inter Romam atque Anienem consedere, exploratoribus
missis circa moenia aliasque portas quaenam hostibus in
perdita re consilia essent.
5.39.4Romani cum pars maior ex acie
Ueios petisset quam Romam, nemo superesse quemquam
praeter eos qui Romam refugerant crederet, complorati
omnes pariter uiui mortuique totam prope urbem lamentis
impleuerunt.
