6.23.10itaque se quod ad
exercitum attineat, regere consuesse, non regi: collegae
imperium se non posse impedire. dis bene iuuantibus
ageret quod e re publica duceret:
6.23.11aetati suae se ueniam
etiam petere ne in prima acie esset. quae senis munia in
bello sint, iis se non defuturum: id a dis immortalibus
precari ne qui casus suum consilium laudabile efficiat.
6.23.12nec ab hominibus salutaris sententia nec a dis tam piae
preces auditae sunt. primam aciem auctor pugnae instruit,
subsidia Camillus firmat ualidamque stationem pro castris
opponit; ipse edito loco spectator intentus in euentum
alieni consilii constitit.
ch. 24
6.24.1
simul primo concursu concrepuere
arma, hostis dolo non metu pedem rettulit.
6.24.2lenis ab tergo
cliuus erat inter aciem et castra; et, quod multitudo suppeditabat,
aliquot ualidas cohortes in castris armatas instructasque
reliquerant, quae inter commissum iam certamen, ubi
uallo appropinquasset hostis, erumperent.
6.24.3Romanus cedentem
hostem effuse sequendo in locum iniquum pertractus
opportunus huic eruptioni fuit; uersus itaque in uictorem
terror et nouo hoste et supina ualle Romanam inclinauit
aciem.
6.24.4instant Uolsci recentes qui e castris impetum fecerant;
integrant et illi pugnam qui simulata cesserant fuga.
iam non recipiebat se Romanus miles sed immemor recentis
ferociae ueterisque decoris terga passim dabat atque effuso
cursu castra repetebat,
6.24.5cum Camillus subiectus ab circumstantibus
in equum et raptim subsidiis oppositis 'haec est'
inquit, 'milites, pugna quam poposcistis? quis homo, quis
deus est, quem accusare possitis? uestra illa temeritas,
uestra ignauia haec est.
