7.13.8sin
autem non tuum istuc sed publicum est consilium, et consensus
aliqui patrum, non Gallicum bellum, nos ab urbe,
a penatibus nostris ablegatos tenet, quaeso, ut ea quae
dicam non a militibus imperatori dicta censeas sed a plebe
patribus—quae si, ut uos uestra habeatis consilia, sic se sua
habituram dicat,
7.13.9quis tandem suscenseat?—milites nos esse
non seruos uestros, ad bellum non in exsilium missos; si
quis det signum, in aciem educat, ut uiris ac Romanis dignum
sit, pugnaturos: si nihil armis opus sit, otium Romae
potius quam in castris acturos.
7.13.10haec dicta sint patribus.
te, imperator, milites tui oramus ut nobis pugnandi copiam
facias; cum uincere cupimus, tum te duce uincere, tibi
lauream insignem deferre, tecum triumphantes urbem inire,
tuum sequentes currum Iouis optimi maximi templum gra
7.13.11tantes ouantesque adire.' orationem Tulli exceperunt
preces multitudinis et undique, ut signum daret, ut capere
arma iuberet, clamabant.
ch. 14
7.14.1
dictator quamquam rem bonam exemplo haud probabili
actam censebat tamen facturum quod milites uellent, <in>
7.14.2se recepit Tulliumque secreto quaenam haec res sit aut quo
acta more percontatur. Tullius magno opere a dictatore
petere ne se oblitum disciplinae militaris, ne sui neue imperatoriae
maiestatis crederet; multitudini concitatae, quae
ferme auctoribus similis esset, non subtraxisse se ducem ne
quis alius, quales mota creare multitudo soleret, exsisteret;
7.14.3nam se quidem nihil non arbitrio imperatoris acturum. illi
quoque tamen uidendum magno opere esse ut exercitum in
potestate haberet; differri non posse adeo concitatos animos;
ipsos sibi locum ac tempus pugnandi sumpturos, si ab imperatore
non detur.
