ch. 21
7.21.1
extremo anno comitia consularia certamen patrum ac
plebis diremit, tribunis negantibus passuros comitia haberi
ni secundum Liciniam legem haberentur, dictatore obstinato
tollere potius totum e re publica consulatum quam promiscuum
patribus ac plebi facere.
7.21.2prolatandis igitur comitiis
cum dictator magistratu abisset, res ad interregnum rediit.
infestam inde patribus plebem interreges cum accepissent,
ad undecimum interregem seditionibus certatum est.
7.21.3legis
Liciniae patrocinium tribuni iactabant: propior dolor plebi
fenoris ingrauescentis erat curaeque priuatae in certaminibus
publicis erumpebant.
7.21.4quorum taedio patres L. Cornelium
Scipionem interregem concordiae causa obseruare legem
Liciniam comitiis consularibus iussere. P. Ualerio Publicolae
datus e plebe collega C. Marcius Rutulus.
7.21.5inclinatis semel
in concordiam animis noui consules fenebrem quoque rem,
quae distinere una animos uidebatur, leuare adgressi solutionem
alieni aeris in publicam curam uerterunt quinqueuiris
creatis quos mensarios ab dispensatione pecuniae appellarunt.
7.21.6meriti aequitate curaque sunt, ut per omnium annalium monumenta
celebres nominibus essent; fuere autem C. Duillius
P. Decius Mus M. Papirius Q. Publilius et T. Aemilius.
7.21.7qui
rem difficillimam tractatu et plerumque parti utrique, semper
certe alteri grauem cum alia moderatione tum impendio
magis publico quam iactura sustinuerunt.
7.21.8tarda enim
nomina et impeditiora inertia debitorum quam facultatibus
aut aerarium mensis cum aere in foro positis dissoluit, ut
populo prius caueretur, aut aestimatio aequis rerum pretiis
liberauit, ut non modo sine iniuria sed etiam sine querimoniis
partis utriusque exhausta uis ingens aeris alieni sit.
7.21.9terror inde uanus belli Etrusci, cum coniurasse duodecim
populos fama esset, dictatorem dici coegit. dictus in castris
—eo enim ad consules missum senatus consultum est—
C. Iulius, cui magister equitum adiectus L. Aemilius. ceterum
foris tranquilla omnia fuere:
