7.29.7ibi rursus acie dimicatum;
aduersoque proelio Campani intra moenia compulsi,
cum robore iuuentutis suae acciso nulla propinqua spes
esset, coacti sunt ab Romanis petere auxilium.
ch. 30
7.30.1
legati introducti in senatum maxime in hanc sententiam
locuti sunt. 'populus nos Campanus legatos ad uos, patres
conscripti, misit amicitiam in perpetuum, auxilium in praesens
a uobis petitum.
7.30.2quam si secundis rebus nostris
petissemus, sicut coepta celerius, ita infirmiore uinculo contracta
esset; tunc enim, ut qui ex aequo nos uenisse in
amicitiam meminissemus, amici forsitan pariter ac nunc,
subiecti atque obnoxii uobis minus essemus;
7.30.3nunc, misericordia
uestra conciliati auxilioque in dubiis rebus defensi,
beneficium quoque acceptum colamus oportet, ne ingrati
atque omni ope diuina humanaque indigni uideamur.
7.30.4neque
hercule, quod Samnites priores amici sociique uobis facti sunt,
ad id ualere arbitror ne nos in amicitiam accipiamur sed ut ii
uetustate et gradu honoris nos praestent; neque enim foedere
Samnitium, ne qua noua iungeretis foedera, cautum est.
7.30.5fuit quidem apud uos semper satis iusta causa amicitiae,
uelle eum uobis amicum esse qui uos appeteret:
7.30.6Campani,
etsi fortuna praesens magnifice loqui prohibet, non urbis
amplitudine, non agri ubertate ulli populo praeterquam
uobis cedentes, haud parua, ut arbitror, accessio bonis rebus
uestris in amicitiam uenimus uestram.
7.30.7Aequis Uolscisque,
aeternis hostibus huius urbis, quandocumque se mouerint,
ab tergo erimus, et quod uos pro salute nostra priores
feceritis, id nos pro imperio uestro et gloria semper faciemus.
