7.33.15tum primum referri
pedem atque inclinari rem in fugam apparuit; tum capi,
occidi Samnis; nec superfuissent multi, ni nox uictoriam
magis quam proelium diremisset.
7.33.16et Romani fatebantur
nunquam cum pertinaciore hoste conflictum, et Samnites,
cum quaereretur quaenam prima causa tam obstinatos
mouisset in fugam,
7.33.17oculos sibi Romanorum ardere uisos
aiebant uesanosque uoltus et furentia ora; inde plus quam
ex alia ulla re terroris ortum. quem terrorem non pugnae
solum euentu sed nocturna profectione confessi sunt.
7.33.18postero
die uacuis hostium castris Romanus potitur, quo se
omnis Campanorum multitudo gratulabunda effudit.
ch. 34
7.34.1
ceterum hoc gaudium magna prope clade in Samnio
foedatum est. nam ab Saticula profectus Cornelius consul
exercitum incaute in saltum caua ualle peruium circaque in
7.34.2sessum ab hoste induxit nec prius quam recipi tuto signa non
poterant imminentem capiti hostem uidit.
7.34.3dum id morae
Samnitibus est quoad totum in uallem infimam demitteret
agmen, P. Decius tribunus militum conspicit unum editum
in saltu collem, imminentem hostium castris, aditu arduum
impedito agmini, expeditis haud difficilem.
7.34.4itaque consuli
territo animi 'uidesne tu' inquit, 'A. Corneli, cacumen illud
supra hostem? arx illa est spei salutisque nostrae, si eam,
quoniam caeci reliquere Samnites, impigre capimus.
7.34.5ne tu
mihi plus quam unius legionis principes hastatosque dederis;
cum quibus ubi euasero in summum, perge hinc omni liber
metu, teque et exercitum serua; neque enim moueri hostis,
subiectus nobis ad omnes ictus, sine sua pernicie poterit.
