7.40.15T. Quinctius plenus lacrimarum ad suos uersus 'me quoque'
inquit, 'milites, si quis usus mei est, meliorem pacis
quam belli habetis ducem.
7.40.16non enim illa modo Uolscus
aut Samnis sed Romanus uerba fecit, uester consul, uester
imperator, milites, cuius auspicia pro uobis experti nolite
aduersus uos uelle experiri.
7.40.17qui pugnarent uobiscum
infestius, et alios duces senatus habuit: qui maxime uobis,
suis militibus, parceret, cui plurimum uos, imperatori uestro,
crederetis, eum elegit.
7.40.18pacem etiam qui uincere possunt
uolunt: quid nos uelle oportet?
7.40.19quin omissis ira et spe,
fallacibus auctoribus, nos ipsos nostraque omnia cognitae
permittimus fidei?'
ch. 41
7.41.1
approbantibus clamore cunctis T.
Quinctius ante signa progressus in potestate dictatoris milites
fore dixit; orauit ut causam miserorum ciuium susciperet
susceptamque eadem fide qua rem publicam administrare
solitus esset tueretur:
7.41.2sibi se priuatim nihil cauere; nolle
alibi quam in innocentia spem habere; militibus cauendum,
quod apud patres semel plebi, iterum legionibus cautum sit
ne fraudi secessio esset.
7.41.3Quinctio conlaudato, ceteris bonum animum habere iussis,
dictator equo citato ad urbem reuectus auctoribus patribus
tulit ad populum in luco Petelino ne cui militum fraudi
secessio esset. orauit etiam bona uenia Quirites ne quis
eam rem ioco serioue cuiquam exprobraret.
7.41.4lex quoque
sacrata militaris lata est ne cuius militis scripti nomen nisi
ipso uolente deleretur; additumque legi ne quis, ubi tribunus
militum fuisset, postea ordinum ductor esset.
