ch. 8
7.8.1
tunc inter primores duorum populorum res geritur; quidquid
hinc aut illinc communis Mars belli aufert, multiplex
quam pro numero damnum est. uolgus aliud armatorum,
uelut delegata primoribus pugna, euentum suum in uirtute
aliena ponit. multi utrimque cadunt, plures uolnera accipiunt;
7.8.2tandem equites alius alium increpantes, quid deinde
restaret quaerendo, si neque ex equis pepulissent hostem
neque pedites quicquam momenti facerent? quam tertiam
exspectarent pugnam? quid ante signa feroces prosiluissent
7.8.3et alieno pugnarent loco?—his inter se uocibus concitati
clamore renouato inferunt pedem et primum gradu mouerunt
hostem, deinde pepulerunt, postremo iam haud dubie auertunt;
7.8.4neque, tam uires pares quae superauerit res facile
dictu est, nisi quod perpetua fortuna utriusque populi et
extollere animos et minuere potuit.
7.8.5usque ad castra fugientes
Hernicos Romanus sequitur: castrorum oppugnatione,
quia serum erat diei, abstinuere;—diu non perlitatum tenuerat
dictatorem, ne ante meridiem signum dare posset; eo
7.8.6in noctem tractum erat certamen.—postero die deserta fuga
castra Hernicorum et saucii relicti quidam inuenti; agmenque
fugientium ab Signinis, cum praeter moenia eorum
infrequentia conspecta signa essent, fusum ac per agros
trepida fuga palatum est.
7.8.7nec Romanis incruenta uictoria
fuit: quarta pars militum amissa et, ubi haud minus iacturae
fuit, aliquot equites Romani cecidere.
