8.19.11Priuerni igitur hostes populi
Romani quaerendos persequendosque esse, qui simul a
Fundanis ac Romanis utriusque patriae immemores defecerint:
Fundis pacem esse et animos Romanos et gratam memoriam
acceptae ciuitatis.
8.19.12orare se consulem ut bellum ab
innoxio populo abstineat; agros, urbem, corpora ipsorum coniugumque
ac liberorum suorum in potestate populi Romani
esse futuraque.
8.19.13conlaudatis Fundanis consul litterisque
Romam missis in officio Fundanos esse ad Priuernum flexit
iter. prius animaduersum in eos qui capita coniurationis
fuerant a consule scribit Claudius:
8.19.14ad trecentos quinquaginta
ex coniuratis uinctos Romam missos eamque deditionem ab
senatu non acceptam, quod egentium atque humilium poena
defungi uelle Fundanum populum censuerint.
ch. 20
8.20.1
Priuernum
duobus consularibus exercitibus cum obsideretur, alter consul
comitiorum causa Romam reuocatus.
8.20.2carceres eo anno in
circo primum statuti.
nondum perfunctos cura Priuernatis belli tumultus Gallici
fama atrox inuasit, haud ferme unquam neglecta patribus.
8.20.3extemplo igitur consules noui, L. Aemilius Mamercinus
et C. Plautius, eo ipso die, Kalendis Quinctilibus, quo
magistratum inierunt, comparare inter se prouincias iussi,
Mamercinus, cui Gallicum bellum euenerat, scribere exercitum
sine ulla uacationis uenia;
8.20.4quin opificum quoque uolgus
et sellularii, minime militiae idoneum genus, exciti dicuntur;
Ueiosque ingens exercitus contractus, ut inde obuiam Gallis
iretur;
8.20.5longius discedi, ne alio itinere hostis falleret ad urbem
incedens, non placuit. paucos deinde post dies satis explorata
temporis eius quiete a Gallis Priuernum omnis conuersa uis.
