8.38.13quod
ubi dictatori trepidus nuntius attulit, 'sine modo' inquit,
'sese praeda praepediant.' alii deinde super alios diripi
passim ferrique fortunas militum uociferabantur.
8.38.14tum magistro
equitum accito 'uides tu' inquit, 'M. Fabi, ab hostium
equite omissam pugnam? haerent impediti impedimentis
nostris.
8.38.15adgredere, quod inter praedandum omni multitudini
euenit, dissipatos—raros equis insidentes, raros, quibus
ferrum in manu sit, inuenies—equosque dum praeda
onerant, caede inermes cruentamque illis praedam redde.
8.38.16mihi legiones peditumque pugna curae erunt; penes te
equestre sit decus.'
ch. 39
8.39.1
equitum acies qualis quae esse instructissima potest
inuecta in dissipatos impeditosque hostes caede omnia
replet.
8.39.2inter sarcinas omissas repente, obiacentes pedibus
fugientium consternatorumque equorum, neque pugnae
neque fugae satis potentes caeduntur.
8.39.3tum deleto prope
equitatu hostium M. Fabius circumductis paululum alis ab
tergo pedestrem aciem adoritur.
8.39.4clamor inde nouus accidens
et Samnitium terruit animos et dictator, ubi respectantes
hostium antesignanos turbataque signa et fluctuantem
aciem uidit, tum appellare, tum adhortari milites, tribunos
principesque ordinum nominatim ad iterandam secum pugnam
uocare.
8.39.5nouato clamore signa inferuntur, et quidquid
progrediebantur magis magisque turbatos hostes cernebant.
eques ipse iam primis erat in conspectu et Cornelius
respiciens ad manipulos militum,
8.39.6quod manu, quod uoce
poterat, monstrabat uexilla se suorum parmasque cernere
equitum.
8.39.7quod ubi auditum simul uisumque est, adeo
repente laboris per diem paene totum tolerati uolnerumque
obliti sunt, ut haud secus quam si tum integri e castris
signum pugnae accepissent concitauerint se in hostem.
