8.6.16per haec ne quo errore milites caperentur, edicunt
consules ne quis extra ordinem in hostem pugnaret.
ch. 7
8.7.1
forte inter ceteros turmarum praefectos qui exploratum
in omnes partes dimissi erant, T. Manlius consulis filius
super castra hostium cum suis turmalibus euasit, ita ut uix
teli iactu ab statione proxima abesset.
8.7.2ibi Tusculani erant
equites; praeerat Geminus Maecius, uir cum genere inter
suos tum factis clarus.
8.7.3is ubi Romanos equites insignemque
inter eos praecedentem consulis filium—nam omnes
inter se,
8.7.4utique illustres uiri, noti erant—cognouit, 'unane'
ait 'turma Romani cum Latinis sociisque bellum gesturi
estis? quid interea consules, quid duo exercitus consulares
agent?' 'aderunt in tempore' Manlius inquit,
8.7.5'et cum illis
aderit Iuppiter ipse, foederum a uobis uiolatorum testis, qui
plus potest polletque.
8.7.6si ad Regillum lacum ad satietatem
uestram pugnauimus, hic quoque efficiemus profecto ne
8.7.7nimis acies uobis et conlata signa nobiscum cordi sint.' ad
ea Geminus paulum ab suis equo prouectus: 'uisne igitur,
dum dies ista uenit qua magno conatu exercitus moueatis,
interea tu ipse congredi mecum, ut nostro duorum iam hinc
euentu cernatur quantum eques Latinus Romano praestet?'
8.7.8mouet ferocem animum iuuenis seu ira seu detractandi certaminis
pudor seu inexsuperabilis uis fati. oblitus itaque
imperii patrii consulumque edicti, praeceps ad id certamen
agitur, quo uinceret an uinceretur haud multum interesset.
