9.13.12itaque
cum spes nulla esset diutius obsessos inopiam laturos,
coacti Samnites, qui ad Luceriam castra habebant, undique
contractis uiribus signa cum Papirio conferre.
ch. 14
9.14.1
per id tempus parantibus utrisque se ad proelium legati
Tarentini interueniunt, denuntiantes Samnitibus Romanisque
ut bellum omitterent: per utros stetisset quo minus discederetur
ab armis, aduersus eos se pro alteris pugnaturos.
9.14.2ea
legatione Papirius audita perinde ac motus dictis eorum cum
collega se communicaturum respondit; accitoque eo, cum
tempus omne in apparatu pugnae consumpsisset conlocutus
de re haud dubia, signum pugnae proposuit.
9.14.3agentibus
diuina humanaque, quae adsolent cum acie dimicandum
est, consulibus Tarentini legati occursare responsum exspectantes;
9.14.4quibus Papirius ait: 'auspicia secunda esse,
Tarentini, pullarius nuntiat; litatum praeterea est egregie;
auctoribus dis, ut uidetis, ad rem gerendam proficiscimur'.
9.14.5signa inde ferre iussit et copias eduxit uanissimam increpans
gentem, quae, suarum impotens rerum prae domesticis seditionibus
discordiisque, aliis modum pacis ac belli facere
aequum censeret.
9.14.6Samnites ex parte altera, cum omnem curam belli remisissent,
quia aut pacem uere cupiebant aut expediebat simulare
ut Tarentinos sibi conciliarent, cum instructos repente
ad pugnam Romanos conspexissent,
9.14.7uociferari se in auctoritate
Tarentinorum manere nec descendere in aciem nec
extra uallum arma ferre; deceptos potius quodcumque casus
ferat passuros quam ut spreuisse pacis auctores Tarentinos
uideantur.
9.14.8accipere se omen consules aiunt et eam precari
mentem hostibus ut ne uallum quidem defendant.
