9.16.17Praenestinus praetor per timorem segnius
ex subsidiis suos duxerat in primam aciem; quem cum
inambulans ante tabernaculum uocari iussisset, lictorem
expedire securem iussit.
9.16.18ad quam uocem exanimi stante
Praenestino, 'agedum, lictor, excide radicem hanc' inquit
'incommodam ambulantibus', perfusumque ultimi supplicii
metu multa dicta dimisit.
9.16.19haud dubie illa aetate, qua
nulla uirtutum feracior fuit, nemo unus erat uir quo magis
innixa res Romana staret. quin eum parem destinant animis
magno Alexandro ducem, si arma Asia perdomita in
Europam uertisset.—
ch. 17
9.17.1
nihil minus quaesitum a principio huius operis uideri
potest quam ut plus iusto ab rerum ordine declinarem
uarietatibusque distinguendo opere et legentibus uelut deuerticula
amoena et requiem animo meo quaererem;
9.17.2tamen
tanti regis ac ducis mentio, quibus saepe tacitus cogitationibus
uolutaui animum, eas euocat in medium, ut quaerere
libeat quinam euentus Romanis rebus, si cum Alexandro
foret bellatum, futurus fuerit.
9.17.3plurimum in bello pollere uidentur militum copia et
uirtus, ingenia imperatorum, fortuna per omnia humana
maxime in res bellicas potens;
9.17.4ea et singula intuenti et
uniuersa sicut ab aliis regibus gentibusque, ita ab hoc
quoque facile praestant inuictum Romanum imperium.
9.17.5iam primum, ut ordiar ab ducibus comparandis, haud
equidem abnuo egregium ducem fuisse Alexandrum; sed
clariorem tamen eum facit quod unus fuit, quod adulescens
in incremento rerum, nondum alteram fortunam expertus,
decessit.
