9.35.6 pugnam neque missilia habebant quibus eminus rem
gererent—stantes et expositos ad ictus cum iam satis nihil
tegeret, quosdam etiam pedem referentes fluctuantemque
et instabilem aciem redintegrato clamore strictis gladiis
hastati et principes inuadunt.
9.35.7eum impetum non tulerunt
Etrusci uersisque signis fuga effusa castra repetunt; sed
equites Romani praeuecti per obliqua campi cum se fugientibus
obtulissent, omisso ad castra itinere montes petunt;
9.35.8inde inermi paene agmine ac uexato uolneribus in siluam
Ciminiam penetratum. Romanus multis milibus Etruscorum
caesis, duodequadraginta signis militaribus captis,
castris etiam hostium cum praeda ingenti potitur. tum de
persequendo hoste agitari coeptum.
ch. 36
9.36.1
silua erat Ciminia magis tum inuia atque horrenda quam
nuper fuere Germanici saltus, nulli ad eam diem ne mercatorum
quidem adita. eam intrare haud fere quisquam
praeter ducem ipsum audebat; aliis omnibus cladis Caudinae
nondum memoria aboleuerat.
9.36.2tum ex iis qui aderant, consulis
frater—M. Fabium, Caesonem alii, C. Claudium quidam
matre eadem qua consulem genitum, tradunt—speculatum se
iturum professus breuique omnia certa allaturum.
9.36.3Caere
educatus apud hospites, Etruscis inde litteris eruditus erat
linguamque Etruscam probe nouerat. habeo auctores uolgo
tum Romanos pueros, sicut nunc Graecis, ita Etruscis litteris
erudiri solitos;
9.36.4sed propius est uero praecipuum aliquid
fuisse in eo qui se tam audaci simulatione hostibus immiscuerit.
seruus ei dicitur comes unus fuisse, nutritus una
eoque haud ignarus linguae eiusdem;
