9.36.12ingenti
iam abacta praeda tumultuariae agrestium Etruscorum
cohortes, repente a principibus regionis eius concitatae,
Romanis occurrunt adeo incompositae ut uindices praedarum
prope ipsi praedae fuerint.
9.36.13caesis fugatisque his,
late depopulato agro uictor Romanus opulentusque rerum
omnium copia in castra rediit.
9.36.14eo forte quinque legati cum
duobus tribunis plebis uenerant denuntiatum Fabio senatus
uerbis ne saltum Ciminium transiret. laetati serius se
quam ut impedire bellum possent uenisse, nuntii uictoriae
Romam reuertuntur.
ch. 37
9.37.1
hac expeditione consulis motum latius erat quam profligatum
bellum; uastationem namque sub Ciminii montis
radicibus iacens ora senserat conciueratque indignatione non
Etruriae modo populos sed Umbriae finitima.
9.37.2itaque
quantus non unquam antea exercitus ad Sutrium uenit;
neque e siluis tantummodo promota castra sed etiam auiditate
dimicandi quam primum in campos delata acies.
9.37.3deinde instructa primo suo stare loco, relicto hostibus ad
instruendum contra spatio: dein, postquam detractare
hostem sensere pugnam, ad uallum subeunt.
9.37.4ubi postquam
stationes quoque receptas intra munimenta sensere, clamor
repente circa duces ortus, ut eo sibi e castris cibaria eius
diei deferri iuberent: mansuros se sub armis et aut nocte
aut certe luce prima castra hostium inuasuros.
9.37.5nihilo
quietior Romanus exercitus imperio ducis continetur.
decima erat fere diei hora cum cibum capere consul milites
iubet; praecipit ut in armis sint quacumque diei noctisue
hora signum dederit.
