ch. 12
Han.12.1
Quae dum in Asia geruntur, accidit casu ut legati Prusiae Romae apud T. Quintium Flamininum
consularem cenarent, atque ibi de Hannibale mentione facta ex iis unus diceret eum in Prusiae regno esse.
Han.12.2
id postero die Flamininus senatui detulit. patres
conscripti, qui Hannibale vivo numquam se sine insidiis futuros existimarent, legatos in Bithyniam miserunt, in eis Flamininum, qui ab rege peterent, ne
inimicissimum suum secum haberet sibique dederet.
his Prusia negare ausus non est;
Han.12.3
illud recusavit, ne
id a se fieri postularent, quod adversus ius hospitii
esset: ipsi, si possent, comprehenderent: locum, ubi
esset, facile inventuros. Hannibal enim uno loco se
tenebat, in castello quod ei a rege datum erat muneri,
idque sic aedificarat, ut in omnibus partibus aedificii
exitus haberet, scilicet verens ne usu veniret, quod
accidit.
Han.12.4
huc cum legati Romanorum venissent ac
multitudine domum eius circumdedissent, puer ab
ianua prospiciens Hannibali dixit plures praeter consuetudinem armatos apparere. qui imperavit ei, ut
omnes fores aedificii circumiret ac propere sibi nuutiaret, num eodem modo undique obsideretur.
Han.12.5
puer
cum celeriter, quid vidisset, renuntiasset omnesque
exitus occupatos ostendisset, sensit id non fortuito
factum, sed se peti neque sibi diutius vitam esse retinendam. quam ne alieno arbitrio dimitteret, memor
pristinarum virtutum venenum, quod semper secum
habere consuerat, sumpsit.
