arborem nec minorem bima nec maiorem trima transferre quidam praecipiunt, alii cum manum conpleat, cato crassiorem v digitis. non omisisset idem, si attineret, meridianam caeli partem signare in cortice, ut translatae
-- --
isdem et adsuetis statuerentur horis, ne aquiloniae meridianis oppositae solibus finderentur et algerent meridianae aquilonibus. quod e diverso adfectant etiam quidam in vite ficoque, permutantes in contrarium. densiores enim folio ita fieri magisque protegere fructum et minus amittere, ficumque sic etiam scansilem fieri. plerique id demum cavent, ut plaga deputati cacuminis meridiem spectet, ignari fissuris nimii vaporis opponi. id quidem in horam diei quintam vel octavam spectare maluerim. aeque latet non neglegendum, ne radices mora inarescant neve a septentrionibus aut ab ea parte caeli usque ad exortum brumalem vento flante effodiantur arbores, aut certe non adversae his ventis radices praebeantur, propter quod emoriuntur ignaris causae agricolis. cato omnes ventos et imbrem quoque in tota translatione damnat. et ad haec proderit quam plurimum terrae, in qua vixerint, radicibus cohaerere ac totas cum caespite circumligari, cum ob id cato in corbibus transferri iubeat, procul dubio utilissime. qui quidem summam terram contentus est subdi. quidam punicis malis substrato lapide non rumpi pomum in arboribus tradunt. radices inflexas poni melius; arborem ipsam ita locari, ut media sit totius scrobis, necessarium. ficus si in scilla - bulborum hoc genus est - seratur, ocissime ferre traditur pomum neque vermiculationi obnoxium, quo vitio carent et reliqua poma similiter
-- --
sata. radicum filis magnam adhibendam curam, ut exemptas appareat, non evolsas, quis dubitet qua ratione et reliqua confessa omittimus, sicuti terram circa radices festuca cospissandam, quod cato primum in ea re esse censet, plagam quoque a trunco oblini fimo et foliis praeligari praecipiens.
