elephanti gregatim semper ingrediuntur. ducit agmen maximus natu, cogit aetate proximus. amnem transituri minimos praemittunt, ne maiorum ingressu atterente alveum crescat gurgiti altitudo. antipater auctor est duos antiocho regi in bellicis usibus celebres etiam cognominibus fuisse; etenim novere ea. certe cato, cum imperatorum nomina annalibus detraxerit, eum, qui fortissime proeliatus esset in punica acie, surum tradidit vocatum altero dente mutilato. antiocho vadum fluminis experienti renuit aiax, alioqui dux agminis semper. tum pronuntiatum eius fore principatum qui transisset, ausumque patroclum ob id phaleris argenteis, quo maxime gaudent, et reliquo omni primatu donavit. ille, qui notabatur, inedia mortem ignominiae praetulit. mirus namque pudor est, victusque vocem fugit victoris, terram ac verbenas porrigit. pudore numquam nisi in abdito coeunt, mas quinquennis, femina decennis. initur autem biennio quinis, ut ferunt, cuiusque anni diebus, nec amplius; sexto perfunduntur amne, non ante reduces ad agmen. nec adulteria novere nullave propter feminas inter se proelia ceteris animalibus pernicialia, nec quia desit illis amoris vis, namque traditur unus amasse quandam in aegypto corollas vendentem ac, ne quis vulgariter electam putet, mire
-- --
gratam aristophani celeberrimo in arte grammatica, alius menandrum syracusanum incipientis iuventae in exercitu ptolemaei, desiderium eius, quotiens non videret, inedia testatus. et unguentariam quandam dilectam iuba tradit. omnium amoris fuere argumenta gaudium a conspectu blanditiaeque inconditae, stipes, quas populus dedisset, servatae et in sinum effusae. nec mirum esse amorem quibus sit memoria. idem namque tradit agnitum in senecta multos post annos qui rector in iuventa fuisset; idem divinationem quandam iustitiae, cum bocchus rex triginta elephantis totidem, in quos saevire instituerat, stipitibus adligatos obiecisset, procursantibus inter eos qui lacesserent, nec potuisse effici ut crudelitatis alienae ministerio fungerentur.
