Cum saepe te litteris hortatus essem ut quam primum
rei publicae subvenires in Italiamque exercitum adduceres
neque id arbitrarer dubitare tuos necessarios, rogatus sum
a prudentissima et diligentissima femina, matre tua, cuius
omnes curae ad te referuntur et in te consumuntur ut venirem ad se a. d. VIII Kal. Sextilis. quod ego, ut debui, sine
mora feci. Cum autem venissem, Casca aderat et Labeo et
Scaptius. at illa rettulit quaesivitque quidnam mihi videretur, arcesseremusne te atque id tibi conducere putaremus
an tardare et commorari te melius esset.
respondi id quod
sentiebam, et dignitati et existimationi tuae maxime conducere te primo quoque tempore ferre praesidium labenti et
inclinatae paene rei publicae. quid enim abesse censes
-- --
mali in eo bello, in quo victores exercitus fugientem hostem
persequi noluerint et in quo incolumis imperator honoribus
amplissimis fortunisque maximis, coniuge, liberis, vobis adfinibus ornatus bellum rei publicae indixerit? quid dicam
in tanto senatus populique consensu, cum tantum resideat
intra muros mali?
maximus autem, nisi me forte fallit, in re publica nodus
est inopia rei pecuniariae. obdurescunt enim magis cotidie
boni viri ad vocem tributi; quod ex centesima conlatum impudenti censu locupletium in duarum legionum praemiis
omne consumitur. impendent autem infiniti sumptus cum
in hos exercitus quibus nunc defendimur tum vero in
-- --
tuum. nam Cassius noster videtur posse satis ornatus
venire. sed et haec et multa alia coram cupio idque quam
primum.